Hey mam …
Vrijdag 23 september 2022 10.35 uur
Ik heb me bij m’n vader en 2 zussen aan de hoge tafel genesteld.
De zon schijnt er lustig op los en om het felle schijnsel wat te weren, wil ik het gordijn een stukje dicht doen. Opeens regent het pijpenstelen en er verschijnt een felgekleurde regenboog. “Het is een teken”, stamel ik door mijn tranen heen, “Het is het antwoord van mama op mijn smeekbede om ons te laten weten dat het goed met haar gaat.” Exact 2 uur eerder die morgen heeft mijn moeder het leven los gelaten.
Zaterdag 23 september 2023 10.35 uur
Ik heb me bij m’n vader en 2 zussen aan de hoge tafel genesteld. Ik vraag of we buiten zullen gaan zitten, want het weer is immers nog prachtig. Mijn vader schudt zijn hoofd en knikt zwaarmoedig richting het raam. Ik draai me om, kijk naar buiten en ik begrijp onmiddellijk wat hij bedoelt. Zwarte, donkere wolken dienen zich aan en er vallen zelfs al een paar druppels uit. We kijken elkaar hoopvol aan en mijn zussen roepen in koor; “ Een regenboog!”
“Hey mam” zeg ik met een brede glimlach.
In gedachten vervolg ik mijn gesprek.
Je wordt gemist. Op de dag af 365 dagen.
Ze zijn tergend langzaam verstreken en tegelijkertijd door m’n vingers geglipt.
Vorig jaar werd het allesomvattende, doordringende nooit meer, plotsklaps onze snoeiharde werkelijkheid. En dat heb ik gevoeld, zoals ik niet wist dat ik kon voelen. Gevoelens als ongeleide projectielen. In het beeld van winkelende dochters met hun moeder of een willekeurige vrouw met een geel jasje, of de kassière die de vrijdag voor moederdag een cadeautje in de lucht hield en heel enthousiast zei: “Hier, leuk voor je moeder. In alle “hey mam” gesprekken die ik in gedachten met je heb gevoerd, de telefoontjes die ik van plan was te plegen. In muziek, de manier waarop ik de ramen was, de nootmuskaat op de boontjes, de “pimmetjes” in het koekschap, de erwtensoep die bij lange na niet zo lekker smaakt. Je zit in alles verweven. In werkelijk alles.
Hey mam, ze zeggen dat het na dat eerste jaar allemaal makkelijker wordt, dat de tijd slijt en het steeds beter zal lukken om te gaan met dit allesomvattende feit…en allesomvattend is zeker het codewoord.
Hey mam, maar ik geloof het niet wat ze zeggen, want je bent in alles, je was in alles, je zal voor altijd zijn in alles. Het allesomvattende, doordringende alles.
“Huh, sorry wat zei je pap?” Ik schrik op uit mijn gedachten.
Ik vroeg of je nog thee wilde. “Jeetje, waar zit jij toch met je gedachten?”♥
